Enfin! Le Grand Depart!
Na een lange nacht zonder veel slaap, autoroute A63 leek wel door mijn kamer te razen, en de buurman/buurvrouw gingen nog van verzet wisselen, was het om 07:45 Petit déjeuner, nu bij het kampenellie hotel in Bayonne. Goed verzorgt, voldoende beleg en goede koffie. BON! Om 08:45, geplanned, werd de dieselloc geladen. Wellicht de enige dag dat alles zo voorspoedig verliep en we dus om 08:50 klaar stonden voor de Grand Depart, alhoewel… Er moest nog het nodige gedeconnerd worden met een zgn helm camera, welke later weer voor het nodige oponthoud zou gaan zorgen. Na een elftal foto, of hoe zou dat in wiellerjargon genoemd worden? Werd er ge-grand Depart. Via le Pont de Bayonne werd al vrij snel de bebouwing verlaten en werd er lekker gekeuveld op een glooiende weg. Na een 30km liepen de gemoederen hoger op want er werd 13% gereden terwijl dit niet vermeld was.. PANIEK! Dus een strategische plas-pauze ingelast. Helm camera getuned, tenminste, batterij bleek bijna allez te zijn, dus waarschijnlijk niet veel HD content. In St.Jean le Vieux werd er van een heerlijke lunch genoten, en werd er door een van de chaperonnes, na het zien van de serveerster, bijna de hele terrasdeur eruit gelopen. Nog snel wat van de Baskische taal geleerd, en na wisseling van de wacht, immers hebben we altijd twee captains in de Loc, werd de route vervolgd. De eerst volgende weg links zou ons naar de Col de Ahuski aangedaan. Vooraf werd al aangegeven dat dit een levensgevaarlijke klim zou worden, niet door de laaghangende cloud, maar door de laagvliegende vatoures, aasgieren. Volgens de riders was het een zware klim, iets waar ondergetekende geen last van had, vanwege wisseling van de wacht. Door de laaghangende bewolking werden foto’s super snel naar de Cloud geupload. Allez downhill met die handel. Hoe was het ook weer? Zonder Garmin dus niet alleen komen zitten bij splitsingen, Oh La La, dus wel. Merde, Zut Alors, une cyclist vers le bas… 20km verder op de klok en 45 min wachttijd voor het peloton was alles weer herenigd en kon de route worden vervolgd. Gendarmes met een lasergun hadden gelukkig géén tijd voor non-gordel dragers, laat staan fietsers die niet de absolute stop maakte bij een stopbord. Zo weer enkele Francs en tasse, goed voor de stops onderweg ;-). Hotel Bon Coin, doet zijn naam eer aan, en ziet er super uit. De Patronnesse is super assertief en alles is in no time geregeld en dus schoon gewassen. Wachtend op het dinner dansante, of wellicht toch niet, sluit ik af voor vandaag met op mijn netvlies de aasgieren die ook een lekkere maaltijd aan het verorberen waren, he captain, wat een geurtje he?
Bon Soiree!
