Route des Grandes Alpes 2017

Route des Grandes Alpes

Traditiegetrouw stond er in de maand augustus 2017 weer een fietstrektocht op het programma. De keuze viel ditmaal op een onder motorrijders bekende tocht: Route des Grandes Alpes. Wij fietsers denken dan uiteraard meteen: wat met de motor in enkele dagen kan, moet ook met de fiets kunnen. Met een paar toetsaanslagen en een paar muisklikken kom je er al vrij snel achter dat de route vertrekt vanaf Thonon-les-Bains (Fr, departement Haute – Savoie) dat ligt aan het meer van Genève, en eindigt in Menton (in de buurt van het meer bekende Nice (departement Alpes – Maritimes) aan de Middellandse Zee. Als ervaren fietser weet je dan al meteen dat er flink aan de bak gekomen moet worden. Zoals de naam al verraadt kronkelt de route langs onder fietsers vele bekende Alpen cols uit de Tour. De route is voor onze doeleinden her en der een klein beetje aangepast zodat we de totale tocht in 6 hapklare stukken van om en bij de 120km konden verdelen.

Zondag, 13 augustus 2017

Onder een stralend ochtendgloren werd er vertrokken vanuit Thonon-les-Bains en voerde de weg ons over een relatief vlak terrein naar Morzine, een wel bekend skidorpje. In Frankrijk betekent dat er dan een ruime keuze is aan bergen om af te glijden of op te rijden. Als eerste opwarmertje van de week ging de keuze naar de Côte Les Gets (6km aan ~4%), in plaats van de iets bekendere maar veel zwaardere Col de Joux Plan (11km aan ~6.5%) waar ene Lance Armstrong in het gezegende jaar 2000 ferm in de problemen kwam. Na de afdaling naar Taninges wachtte ons al de volgende klim vanuit Scionzier naar de Col de Colombière (1611m, 17km, ~6.5%), die nog op het menu stond van de Tour 2010 (etappe 9, 1ste cat). Voor ons had de Col de Colombière een ander menu in petto: salade, omelet, broodje en andere lekkere dingen om onder een stralende zon naar binnen te werken. De laatste horde van de dag, Col des Aravis (1487, 10km vanuit Saint Jean de Sixt, ~5.2%, Tour 2010, (etappe 9, 2de cat) werd derhalve zonder veel moeite bedwongen en daarna werd er naar de overnachtingsplaats in La Giettaz, een typische Frans vakantie chalet, afgedaald.

Maandag, 14 augustus 2017

De weergoden waren ons nog steeds goed gezind waardoor de onregelmatige klim van de Col de Saisies vanuit Flumet toch als heel prettig werd ervaren (Tour 2010, etappe 9, 1ste cat). Een al even prettige afdaling voerde ons naar Villard-sur-Doron. Van daaruit zou je verder kunnen rijden naar het welbekende Albertville, maar in plaats daarvan werd naar Beaufort gereden waar de volgende klim ons lag op te wachten. Het is een klim in 2 stappen zoals er wel meer zijn in de Alpen. De eerste stap is na 12km Col de Méraillet. Het prachtige zicht op het meer Lac de Roselend doet de geleverde inspanning al snel vergeten zodat de tweede kleine stap naar de Cormet de Roselend snel gemaakt is. In etappe 11 van de Tour van 2018 werd de Cormet de Roselend ook vanuit Beaufort beklommen, echter dan vanaf de zuidkant die dan via de Col du Pré loopt en gecatalogeerd staat als buiten categorie. Na de afdaling werd er onder een stralende zon geluncht in Bourg Saint Maurice, wat bekend staat als gateway naar vele skigebieden in deze regio. Een van die skigebieden was onze eindbestemming van deze dag: Val d’Isère (~1900m). Hiervoor moest nog wel eerst ongeveer 32km geklommen worden om gelukkig maar 1100 hoogtemeters te maken. In het mondaine skioord werden we vervolgens warm onthaald met een fikse regenbui.

Dinsdag , 15 augustus 2017

Na een nachtje wennen aan de hoogte begon de dag met het vervolgen van het restant van 15km lange klim naar de Col de Iséran, het dak van deze tocht op 2770m. Omwille van de lengte is deze col niet zo zwaar, en misschien daarom niet zo populair bij de Tour organisatie: de laatste keer dat deze werd opgenomen was in 2007. Na even genoten te hebben van het mooie uitzicht volgde een van de langste afdalingen, misschien wel de langste, die je kunt vinden in Frankrijk: van de Col de Iséran naar Saint Michel de Maurienne is het ongeveer 70km dalen. De eerste 12km zijn zoals een afdaling hoort te zijn: remmen in de haarspeldbochten en vervolgens de zwaartekracht haar werk laten doen. Bij de overige 58km in het Maurienne dal is het af en toe stevig bijtrappen om niet door de wind teruggeblazen te worden. In Saint Michel de Maurienne begint dan een van de meest bekende 2 trapsbeklimmingen: Télégraph (12km)– Galibier (18km) combinatie, met in Valloire een ideale stopplaats om de innerlijke mens te bevoorraden. Met het bedwingen van de majestueuze Alpenreus Galibier zaten we voor de tweede keer op 1 dag boven de 2600m. Sinds 2000 werd Col du Galibier 11 keer opgenomen in de Tour, en uiteindelijk maar 10 keer beklommen. Onnodig te zeggen dat deze klim te boek staat als eentje van buiten categorie. De nacht werd wederom boven de 1900m doorgebracht: op de Col du Lautaret.

Woensdag, 16 augustus 2017

In tegenstelling tot de dag ervoor begonnen we met de afdaling van de enige col die we echter niet hebben beklommen, de Col de Lautaret. De afdaling zelf is langs de behoorlijk drukke D1091 die ons naar Briançon leidde, dat wil zeggen naar het begin van de klim naar de vrij bekende Col d’Izoard. Voor diegene die wat meer tijd zouden hebben en niet vies zijn van een stevige klim, kom je 5km voor Briançon in het gehucht Le Villard Laté alwaar je de Col de Granon kunt beginnen te beklimmen. Dit vrij onbekende beest van een klim op wat eigenlijk een geasfalteerd geitenpad is, brengt je van 1400m naar 2400m in 10km. Kortom een klim die je niet snel zult vergeten ook vanwege het uitzicht over het Oisons dal dat je daar hebt. Dit neemt echter niet weg dat de beklimming van de meer bekende Col d’Izoard vanuit Briançon er ook mag wezen als eerste klim van de dag van ruim 19km aan gemiddeld 6% en ons weer boven de 2300m brengt (Tour 2014, etappe 14, buiten categorie). Veel tijd om uit te rusten werd ons niet gegund. Na de afdaling naar Guillestre wachtte ons reeds de volgende Alpenreus met de welluidende naam Col de Vars. Gezien de nabijheid van Italië is het niet vreemd dat deze col af en toe in de Giro wordt opgenomen (Giro 2016, etappe 20). Ook deze col laat zich niet kennen met een lengte van ook ongeveer 19km aan gemiddeld 5.7%. Gelukkig was het na deze fysieke en mentale beproeving, alleen nog maar afdalen en in alle rust om ons heen kijken en genieten van het natuurschoon om ons heen, om uiteindelijk een welverdiende rust te nemen in Barcelonette.

Donderdag, 17 augustus 2017

De eerste klim van de dag is eigenlijk zoals elke klim in een vakantie zou moeten zijn. Een rustige klim naast een gorges (Gorges du Bachelard) slingerend van de ene naar de andere kant van de gorges. Tijdens deze klim moesten we vaak de weg delen met wollige viervoeters die ons dan het besef gaven dat rustig aan doen in de klim ook een positieve uitwerking heeft op het mentale vlak. Na ruim 28km kwam er dan een eind aan de rustgevende klim, en werd de Col de Cayolle bereikt die stiekem toch weer boven de 2300m uittorent. Ook de Tour schudt deze col bijna nooit wakker. De laatste keer dat deze col werd opgenomen in het Tour circus was derhalve in 1973. De volgende klim was wederom een duetje met Col de Valberg (1672m) en Col de La Couillole (1678m). In combinatie met het schitterende weer was zeker de afdaling van de laatste naar Saint – Sauveur – sur – Tinée er eentje om in te lijsten wat betreft natuurschoonheid. Met een voor ons laatste “bovenmenselijke” inspanning van de dag werd de overnachtingsplaats in Valdeblore bereikt.

Vrijdag, 17 augustus 2017

Inmiddel was de laatste dag alweer aangebroken en werd de klim naar Col de Colmiane (1500m) van de voorgaande dag vervolledigd. Met de Middellandse Zee binnen handbereik ging de temperatuur merkelijk de hoogte in. Dit maakte de laatste waardige klim naar Col de Turini (1607) een beetje zwaarder dan verwacht. Op het terrasje met geweldig uitzicht aldaar werd een welverdiend hapje en drankje naar binnen gewerkt. Na alweer een oogstrelende afdaling vroeg de Col de Castillon (706m) nog een allerlaatste kleine inspanning vooraleer we de eindbestemming Menton bereikten. Met een duik in de Middellandse Zee kwam helaas een eind aan wederom een prachtige en onvergetelijke fietsweek.

Tot slot nog enkele statistieken: