Montagne de Lure staat bekend als het kleine zusje van de Mont Ventoux. Thijs van Laarhoven maakt er meteen toespelingen op: “dan kunnen we er eigenlijk niet overheen want anders worden we opgepakt door de gendarmerie”.
De week vordert en hier en daar zijn jongens al wat lichter geprikkeld. Een vermeend gekaapt gekookt ei bij het ontbijt is al aanleiding voor wat rumoerigheid. Door de Site van le Legion Etranger zijn niet alle wegen even goed op de kaart waarneembaar. Net na een bocht van een grote doorgaande weg die vol naar beneden gaat is de bedoeling dat we een geitenpad inslaan. Niet geheel logisch, maar “stick to the plan” is het devies. Door de verrassing gaan sommigen abrupt in de ankers waardoor sommigen een hartverzakking krijgen. Norbert is extra gevoelig voor dit soort situaties in verband met de gebeurtenissen van vorig jaar. Bovendien is Norbert de Navigator van de dag. Er vallen wat vermanende woorden over en weer.
Beneden aan de voet van de Mt de Lure blijken de openbare dorpspompen (Saint-Etienne-les-Orgues) geen drinkwater te bevatten. Snel besluit Leon om twee 10 liter vaten water te kopen bij de lokale supermarkt en deze worden deels opgedronken en deel gebruikt om de bidonnetjes te vullen.
De Montagne de Lure is een lekkere klim. Gemiddeld zo’n 6 procent met een heel enkele uitschieter naar ca 12%. De klim is ca 15 km lang maar niet te steil. Bovenop hebben we een wijds uitzicht. Flauwtjes tekent de Mont Blanc zich af op de horizon. Bovengekomen hoest Jos van Malten zijn longen uit zijn lijf en hij besluit samen met Tiny Coolen om te keren naar de homebase. Met z’n twaalven beginnen we even later met de afdaling en die is erg bochtig en hobbelig. Beneden gekomen is het een broedstoof.
Relatief laat lunchen we in Noyers-sur-Jabron We belanden in een bistrootjes waar ze croque-monsieurs aanbieden en die blijken voortreffelijk. Sommigen nemen er twee tegelijk en een goed ras molenpaard als Nico weet er bovenop zelfs nog een bord frites bij te nemen. Zelf zou ik nog liever terug de Ventoux opfietsen als ik voor de keuze gesteld zou worden. De verschillende bioritmes en consumptie-gewoontes zijn divers. In dat kader mag u best weten: er wordt flink geboerd deze vakantie. De poedertjes, sportdrankjes fruithapjes, hebben zo een uitwerking die, laten we zeggen, van persoon tot persoon wisselt. Keurige heren als Tiny Coolen zul je wat dat betreft nooit op een onregelmatigheid betrappen. Ik mag u melden dat ik zelf niet in mijn laatste boertje gestikt ben. Maar de argumentatie is voorhanden: “als je geen huur betaalt moet je eruit.”
Christian heeft de dag van zijn leven want juist die dag passeert een processie van de Sekte waarbij hij is aangesloten: Rapha. Het grappige is dat Rapha-aanhangers elkaar herkennen aan hun gewaad en dat werkt verbroederend, waar ter wereld je ook bent. Ik heb mij laten vertellen dat Rapha gelieerd is aan Scientology, maar kan mij de precieze verbanden niet meer herinneren.
Onder aanvoering van Toon wordt op de terugweg Thijs zijn geuzennaam Thijske Plek kwijtgescholden in ruil voor “Thijs Vos”. Dat vanwege zijn buitengewoon sluwe manier van fietsen: geen meter kopwerk.
Thuis gekomen nuttigen we ettelijke sportdrankjes rondom de gezamenlijke koelbox. Hans en Thijs en ik besluiten nog even naar Sault te gaan voor souvenirs. De streek is bekend van de lavendel en er zijn op dat vlak allerlei snuisterijen. De keuzes zijn snel gemaakt en er wordt nog een biertje gedronken met uitzicht op de Mt Ventoux.
We eten terrine met salade vooraf, varkens medaillon met aardappelgratin als hoofdgerecht en een overheerlijk toetje van ijs met merengue . Msr Le Patron had zich er al eerder over verbaasd dat alle borden zo schoon terugkwamen, maar wederom kan het bijna zo terug de kast in.
Na het eten wordt geverifieerd wat zo de wensen zijn van eenieder. De sleet begint er bij sommigen op te komen. Leon inventariseert: 8 man volgen de agenda en gaan voor de laatste keer de Mt Ventoux op. Dit keer via Malaucène. Het zijn Dany, Norbert, Ronnie, Christian, Dirk, Thijs, Leon en ikzelf. De overigen: Jos, Hans, Toon, Frank en Tiny rijden rustige route nr 7, afstand 74km die speciaal voor dit doeleinde is opgezet door Norbert. Nico geeft aan dat hij een relaxdag gaat houden.
