Ontbijten om 07.30u. De voorzieningen zijn doelmatig: er staat een koffieautomaat om zelf verse koffie te tappen, er staat een 10 persoons eierkoker om zelf je ei te koken of die van een ander stiekem te kapen, er is muesli, kwark, een grote schaal met fruitstukjes, stokbrood, jam, kaas en ham en een soort chocoladecroissantjes. Stuffen geblazen, want we gaan voeding nodig hebben deze week. En alles wat binnen is hoef je niet meer in je fietsshirtje mee te zeulen.
Na het ontbijt volgt het vaste ochtendritueel: fiets uit de beveiligde container halen, banden oppompen, gespannen geforceerde geintjes maken, bananen pakken, garminroute activeren.
Leon wijst de navigator van de dag aan.
Norbert heeft ons voor vandaag een prima opwarmertje toebedacht. Middelmatig van lengte en zwaarte maar met toeristische trekpleister. Er is halverwege een toeristisch uitkijkpunt over Gorge de Oppedette en we besluiten collectief een uitstapje te maken naar de Gorges. Bovenop is een balkon over de
vallei en het uitzicht is werkelijk fantastisch. Ik kan het niet nalaten om te kijken of het echoot. Mijn “madremiaaa” wordt luidkeels beantwoord “…aaaaa…iaaaa”. Zo fijn om weer even een klein jongetje te zijn.
Beneden gekomen op ca 77km vullen we nog even onze bidons voor het laatste stuk. Als even later onze senioren en Hans en Tiny arriveren als hekkensluiter rijden we door.
Beneden aan de laatste klim komen we in wit geklede racefietsers tegen met de tekst “Legion Etranger” op hun rug. Zij rijden al wat versnipperd naar boven. Ik meld Toon dat we op de hielen worden gezeten door het Vreemdelingenlegioen. Toon kijkt mij wat meewarig aan. Die gespierde mannetjes stuiteren flink omhoog en sommigen van ons pakken een wieltje van een Fransoos.
Bovenop gekomen wachten we erg lang op de laatste clubgenoten. Dat is niet pluis. Dan pas komt het bericht door dat Frank fysieke problemen heeft. Bij het opstappen is door een verkeerde beweging zijn hartritme van slag geraakt. Christian is de enige die het doorheeft en blijft trouw bij Frank. We besluiten zo snel mogelijk door te rijden naar het hotel en Frank met de auto op te halen. Norbert en Nico pikken hem dan ook even later op met de fietsendrager. Christian besluit zijn fietsrondje af te maken.
De rest gaat aan ondertussen op het terras van het hotel aan de hersteldrank. De koelbox van Leon vormt daartoe het traditionele middelpunt. Borderel aankruisen, flesje pakken, innemen en vooral veel praten over de belevenissen van de dag.
Christian maakt alvast gebruik van het zwembad en komt even later voldaan terug. Zelfs na het zwemmen zit zijn haar nog goed.
Frank ligt even te bed om bij te komen met zijn hartritme. Als dat maar goed gaat de komende dagen.
Inmiddels installeert zich ook een groep belgen in het hotel onder begeleiding van een zekere Sammie Morreels. Er gaat even geen lampje branden. Even Googlen leert dat Sammie een belgische prof was, zij het van matig statuur. Zijn meest memorable prestatie was een 5e plek in Luik Bastenaken Luik van 1989. Thuisgekomen leert een flashback van Radio Tour de France dat Sammie in 1982 in de rit naar Bordeaux net het onderspit dolf in een gezamenlijke aankomst met onze bloedeigen Rob Harmeling. Zij zijn op trektocht. De begeleidende chauffeur weet ons te vertellen dat er door hersenloze onverlaten vandaag spijkers zijn gestrooid in de afdaling van de Mt Ventoux. Drie van zijn coureurs hebben achter elkaar platgereden. We zijn gewaarschuwd.
